Terapia periodontologiczna jest zorientowana na zapobieganie, zwolnienie lub zahamowanie procesów chorobotwórczych. Techniki niechirurgicznego leczenia obejmują zabieg skalingu nad i poddziąsłowego tkanek twardych zęba, zabieg “root planingu” czyli oczyszczenia i wygładzenia powierzchni korzenia oraz zabieg “periodontal debridgement” (PD). Ten ostatni jest techniką oczyszczania mechanicznego i ultradźwiękowego powierzchni korzenia z usunięciem martwych tkanek bez agresywnego oczyszczenia cementu korzeniowego.

Redukcja kieszonek przyzębnych jest większa w kieszonkach o głębokości >6mm niż pierwotnych 4-6mm. Terapia niechirurgiczna najlepiej sprawdza się w postaciach zapalenia dziąseł wywołanych płytką nazębną i umiarkowanych postaciach przewlekłego zapalenia przyzębia. Zabiegiem z pogranicza metod chirurgicznych i niechirurgicznych jest kiretaż zamknięty.

Terapia niechirurgiczna poprzedza leczenie chirurgiczne stosowane w chorobach przyzębia. Chirurgia jest wskazana w momencie kiedy zawiodą zabiegi fazy niechirurgicznej. Generalnie ocena skuteczności leczenia niechirurgicznego powinna być wykonana po zabiegach skalingu i root planningu, ale przed włączeniem farmakoterapii. Płukanki i antybiotyki zmniejszają stan zapalny i wyciszają nieoczyszczone nisze, gdzie istniała nadal bakteryjna infekcja po wstępnych zabiegach higienizacyjnych. Zmniejszenie głębokości kieszonek lub ich całkowita eliminacja nie jest wymagane w miejscach, które dobrze odpowiadają na leczenie niechirurgiczne i profilaktykę, aczkolwiek może być to konieczne w razie wystąpienia w takich miejscach nawrotów.