Ząb jako struktura cechująca się dużą wytrzymałością jest stworzona do znoszenia znacznych obciążeń mechanicznych w ciężkich warunkach jamy ustnej.  Z czasem jednak może dochodzić do urazów, pęknięć, starć czy procesów próchnicowych, które zaburzają pierwotny zgryz. W wyniku tych nieprawidłowych procesów dochodzi do utraty tkanek twardych zęba – w pierwszym etapie szkliwa, później zębiny lub cementu korzenia. Celem stomatologii zachowawczej jest jak sama nazwa wskazuje zachowanie największej ilości zdrowej tkanki zęba i zastosowanie metod w jak największym stopniu oszczędzających jego strukturę. Obecnie na świecie duży nacisk kładzie się na rozwój profilaktyki jako metody zapobiegania chorobom zębów i dziąseł lub podtrzymania efektów leczenia.

Stomatologia minimalnie inwazyjna (ang. MID – Minimally Invasive Dentistry) promuje zasady wczesnej i dokładnej diagnostyki, indukowanej remineralizacji, jak najmniejszej preparacji ubytku próchnicowego czy  reparacji istniejących wypełnień. Nie mniej ważne jest zastosowanie odpowiednich adhezyjnych materiałów, które integrują strukturę zęba, a niekiedy wspomagają jego procesy naprawcze.

Coraz większe uznanie wśród lekarzy i pacjentów znajdują rozwiązania pośrednie z pogranicza stomatologii zachowawczej i protetyki – inlay’e, onlay’e lub overlay’e, które odbudowując zniszczone tkanki zastępują w wielu przypadkach korony protetyczne, gdyż nie wymagają szlifowania okrężnego zęba dzięki czemu zachowujemy największą możliwą ilość tkanek własnych zęba.