Zgryz podlega nieustannych zmianom. Powierzchnie zębów adaptują się do warunków jamy ustnej. Kształtowane są pokarmami jakie spożywamy, sposobami i intensywnością zabiegów higienicznych, florą bakteryjną oraz urazami. W efekcie może dojść do utraty części lub całości zęba oraz także powstania nieprawidłowości w tkankach przyzębia (recesje, zaniki kostne). Przedłużający się, nie uzupełniony brak zębowy przyśpiesza powolny zanik kości w danym miejscu oraz nachylanie się sąsiadujących zębów do luki. Przemieszczenia zębów wpływają na zgryz i mogą zapoczątkować lub nasilić schorzenia stawów skroniowo-żuchowych. Braki zębowe wpływają na komfort i jakość gryzienia co sprawi, iż w przyszłości możemy mieć problemy z trawieniem i będziemy bardziej podatni na występowanie chorób przewodu pokarmowego.

Protetyka zajmuje się odtwarzaniem utraconych tkanek. Wyróżniamy dwie główne gałęzie klasycznej protetyki: protetyka stała i protetyka ruchoma. Odrębną kategorią jest nowoczesna prężnie rozwijająca się implantoprotetyka.

Protezy stałe to uzupełnienia nie wyjmowane, które są cementowane na zębach. Do tego typu protez należą korony, mosty oraz licówki. Stosuje się je celem uzupełnienia braku zębowego (w przypadku mostów), poprawy estetykij i wzmocnienia zęba szczególnie jeżeli ząb jest po leczeniu kanałowym.

Protezy ruchome to uzupełnienia, które nie są przymocowane na stałe i trzeba je wyjmować do czyszczenia. W zależności od występowania zębów własnych przy projektowaniu protezy dzielimy je na częściowe i całkowite. Protezy kombinowane są rozwiązaniami wykorzystującymi składowe protetyki stałej i ruchomej oraz elementy precyzyjne typu zatrzaski, zasuwy i rygle.